อติชาต, อติชาต หมายถึง [อะติชาด, อะติชาดตะ] ว. เลิศกว่าเผ่าพงศ์. (ป., ส.).
น. บุตรที่มีคุณสมบัติสูงกว่าบิดามารดา, อภิชาตบุตร ก็ว่า.(ส. อติชาตปุตฺร; ป. อติชาตปุตฺต).
น. เทวดาผู้ยิ่งกว่าเทวดาอื่น ๆ.
น. ความเย่อหยิ่ง, ความจองหอง. (ป.).
[อะติราด] น. เจ้าแผ่นดินผู้ยิ่งใหญ่, มหาราช. (ป.).
[อะติเหฺรก, เหฺรกกะ] ว. อดิเรก. (ป., ส.).
[อะติเหฺรก, เหฺรกกะ] ว. อดิเรก. (ป., ส.).
น. จีวรของภิกษุที่เขาถวายเพิ่มเข้ามานอกจากผ้าที่อธิษฐานเป็นไตรจีวร. (ป., ส.).